Lei Treurpeer

De lei treurpeer, een sierlijke boom geschikt voor een kleine tuin

De Pyrus salicifolia pendula is een mooie leiboom met witte bloemen en zilvergrijze bladeren. Met ‘pendula’ wordt verwezen naar de typische hangende takken.

Door enkele kenmerken van zowel de treurwilg als de perenboom wordt de boom ook lei treurpeer of sierpeer genoemd. De boom haalt maximaal zes meter in hoogte en is daardoor geschikt voor de kleinere tuin. Mocht de boom toch iets te groot zijn voor de plek waar hij geplant is, dan kan hij makkelijk gesnoeid worden. De winterharde boom is niet wintergroen, maar juist door het verlies van de bladeren, komt de bijzondere vorm van de boom met lange hangende takken goed in beeld. Door de vele takken en de volle kroon, is de boom ‘s winters ook een aanwinst voor de vogels in de buurt. Kortom, door de bloeiwijze en de bijzondere vorm, is de lei treurpeer zowel ‘s winters als zomers een aanwinst voor de (kleine) tuin.

Bloemen, bladeren en vruchten

De treurpeer krijgt in april/mei witte-of crèmekleurige bloemen. Wanneer de witte bloesems verschijnen, verschijnen ook de zilvergrijs gekleurde bladeren. Tezamen geeft dit een mooi zacht kleureffect. De bladeren zijn smal en zo’n vijf tot negen centimeter lang. De bladeren zijn viltig, net zoals die van een wilg. De viltige oppervlakte biedt bescherming tegen zonnebrand en uitdroging.

In het najaar als de bloei van de bloemen voorbij is, verschijnen de peervormige groene vruchten. Deze vruchten worden niet groter dan twee à drie centimeter. Ze zijn klein, hard en niet eetbaar (ook niet giftig). Door de grote hoeveelheid aan takken met langwerpige bladeren vallen de kleine vruchten niet op. Hierdoor hebben ze weinig sierwaarde.

Planten, groeien en snoeien

Treurperen met kluit kunnen het beste tussen midden november en eind april geplant worden. De boom met z’n oorsprong in het Midden-Oosten staat het liefst in de zon op goed doorlatende niet te vochtige grond. Neutraal tot kalkhoudende grond is favoriet.

De buigzame lange takken die wijzen naar de grond, zijn kenmerkend voor de groeiwijze van zowel de treurpeer als de treurwilg. Hoe hoger deze boom op de onderstam geënt is, hoe langer de takken zullen worden. Wanneer de treurpeer lager geënt is, zal hij met z’n hangende takken meer in de breedte gaan groeien.

Als boom niet gesnoeid wordt, kunnen de takken de grond raken, dit kan een mooi dramatisch effect geven in de tuin. Wanneer er met regelmaat gesnoeid wordt, krijgt de treurpeer (bijna) vanzelf een mooie bolvorm. Door het snoeien wordt de vertakking gestimuleerd en door de vertakking wordt de bolvorm compacter en opvallender. De bloemknopjes zitten vooral aan de korte takken. Het is daarom raadzaam om niet te diep te snoeien. Worden de takken inclusief bloemknopjes weggesnoeid, dan zal er nauwelijks bloei zijn in het daaropvolgende jaar. Als alleen de langste takken gesnoeid worden, blijft de natuurlijke sierlijke vorm van de boom behouden.

Als er voor het behoud van een specifieke vorm bijgesnoeid moet worden, kan dat het beste in juni of juli gebeuren. Om de kroon te snoeien zijn oktober en november geschikte maanden.