Zachte berk

De Betula pendula is de Ruwe berk en krijgt frisgroen klein blad. De boom krijgt geelgroene katjes en een witte schors. Het blad is in de herfst geel tot geelbruin. Kan niet goed tegen zeewind. Geschikt voor kalkrijke klei- en zandgrond. Ruwe berk | Betula pendulaBetula pendula is een bladverliezende boom die snel groeit tot 20 m bij 10 m. Hij bloeit in april en de zaden rijpen van juli tot augustus. De soort is eenhuizig (individuele bloemen zijn mannelijk of vrouwelijk, maar beide geslachten komen voor op dezelfde plant) en wordt bestoven door wind. Hij staat bekend om het aantrekken van dieren in het wild. Geschikt voor: lichte (zanderige), middelzware (leemachtige) en zware (klei) bodems, geeft de voorkeur aan goed doorlatende grond en kan groeien in zware klei en voedingsarme bodems. Geschikte pH: zure, neutrale en basische (basische) bodems en kan groeien in zeer zure bodems. Hij kan niet groeien in de schaduw. Hij geeft de voorkeur aan droge of vochtige grond. De plant kan harde wind verdragen, maar geen maritieme blootstelling. Eetbare toepassingenEetbare delen: Bloemen - Binnenschors -Bladeren - Sap - Eetbaar gebruik: theeBinnenschors - gekookt of gedroogd en vermalen tot een maaltijd. Het kan worden toegevoegd als verdikkingsmiddel aan soepen enz. Of kan worden gemengd met bloem voor het maken van brood, koekjes enz. Binnenschors wordt over het algemeen alleen gezien als voedsel voor hongersnood, gebruikt wanneer andere vormen van zetmeel niet beschikbaar of schaars zijn. Sap - rauw of gekookt. Geeft een zoete smaak. Het wordt in het vroege voorjaar geoogst, voordat de bladeren zich ontvouwen, door op de stam te tikken. Het is een aangenaam drankje. Het wordt vaak geconcentreerd tot een siroop door het water af te koken. Van een volwassen boom kan per dag tussen de 4 en 7 liter worden getapt en dit zal de boom niet doden zolang het kraangat daarna wordt opgevuld. Langdurig of zwaar tikken zal de boom echter doden. De stroming is het beste op zonnige dagen na vorst. Het sap kan worden vergist tot bier. Een oud Engels recept voor het bier is als volgt: Doe aan elke 500 ml berkenwater een liter honing, goed door elkaar geroerd; kook het dan bijna een uur met een paar kruidnagel en een beetje limon-schil. Als het voldoende gekookt is en koud wordt, voeg er dan drie of vier lepels goed bier aan toe om het te laten werken ... en als de test begint te zakken, fles het dan op. Het is zachtaardig en zeer onschadelijk in werking in het lichaam, en verscherpt de eetlust, aangezien het ante pastum wordt gedronken. Jonge bladeren - rauw of gekookt. Jonge katjes. Van de bladeren wordt een thee gemaakt en een andere thee wordt gemaakt van de etherische olie in de binnenste schors.

De witte Himalayaberk, in alle seizoenen een opvallende boom De witte Himalayaberk (Latijnse benaming: Betula utilis jacquemontii) is een zeer sterke en populaire boomsoort en het is eenvoudig te begrijpen waarom deze boomsoort zo alom wordt gewaardeerd. De witte schors is een prachtig aangezicht De Betula utilis jacquemontii heeft een elegante witte schors, deze schors is afbladderend en onthult ieder jaar weer een nieuwe frisse laag van perfect witte schors met de kenmerkende horizontale donkere lijnen (ook wel lenticellen lijnen genoemd). Dit geeft hem in alle seizoenen een buitengewoon uiterlijk. Het donkergroene blad is ovaalvormig en kleurt in de herfst naar geel- tot goudkleurig, beide kleuren contrasteren mooi met de spierwitte bast. In de winter zullen de bladeren langzaam van de bomen vallen en een spookachtig tafereel tevoorschijn toveren met enkel de kale takken en een witte bast. In het voorjaar komen er geelgroene katjes aan de boom, de mannelijke katjes hangen en de vrouwelijke katjes hebben een rechtopstaande groei. De mannelijke katjes kunnen tot wel 8 cm lang groeien, de vrouwelijke katjes blijven een stuk kleiner. De berk verdraagt alle grondsoorten Zoals de Nederlandse benaming al laat doorschemeren vindt de witte Himalayaberk zijn oorsprong in het westelijk gedeelte van het Himalaya gebergte. In de negentiende eeuw werd deze boomsoort geïntroduceerd in Europa. Hij is niet kieskeurig met betrekking tot de grondsoort waarin hij wordt aangeplant, alle grondsoorten zullen voldoen voor een juiste groei. De witte Himalayaberk is snelgroeiend en robuust, ook indien u niet in het bezit bent van groene vingers is dit een geschikte boom voor uw tuin. De berk prefereert een standplaats met voldoende lichtinval. Een volwassen exemplaar kan een hoogte van 15 meter en een breedte van 6 meter bereiken en hij heeft een goede windbestendigheid. Waar de gewone zilverberk de takken aan de uiteinden laat hangen, groeien de takken van de witte Himalayaberk recht omhoog. Eenvoudig in onderhoud Het is niet noodzakelijk om de witte Himalayaberk te snoeien, maar indien gewenst, kan dit het beste in de herfst of aan het begin van de winter worden gedaan. Vermijd de periode van januari tot en met mei om te snoeien, dit is de groeiperiode van de boom en dan kan de boom bij het snoeien sap gaan 'bloeden'. Voor nieuw aangeplante bomen wordt altijd aangeraden deze in de eerste twee groeiseizoenen voldoende water te geven in de drogere maanden van het jaar. Na twee groeiseizoenen zal het wortelstelsel afdoende gegroeid zijn, om ook bij drogere periodes, voldoende vocht uit de diepere grondlagen te halen. De witte Himalayaberk is zowel eenstammig als meerstammig verkrijgbaar. Hij heeft een uniforme groei en is daardoor in hoge mate geschikt om aan te planten in lanen, parken of tuinen. Zowel solitaire aanplant als aanplant in groepen is mogelijk, de witte bast zal in alle gevallen - en in alle seizoenen - een echte blikvanger zijn.