Moeraseik

De Quercus palustris, ook wel moeraseik genoemd, heeft een breed kegelvormige kroon met groen blad dat in de herfst rood kleurt. Er zitten bolvormige eikels aan de boom. Geschikt voor alle grondsoorten.

Moeraseik | Quercus palustris

Deze boom is 15 tot 20 meter hoog op de vervaldag en vormt gewoonlijk een rechte stam die onverdeeld blijft, behalve naar de top van de kroon. Jonge bomen hebben kronen die piramidaal langwerpig zijn, terwijl de kronen van oudere bomen meer langwerpig of langwerpig eivormig zijn. Langs de centrale stam van deze boom bevinden zich talrijke spreidende takken die relatief klein blijven in vergelijking met de takken van andere eiken soorten. De bovenste takken lopen omhoog, de middelste takken strekken zich horizontaal uit, terwijl de onderste takken naar de grond hangen. De stamschors van volwassen bomen is grijs of bruinachtig grijs, ruw van structuur en licht gegroefd, terwijl de bast van takken grijs en gladder is. Jonge twijgen zijn bruin en glad met verspreide witte lenticellen, terwijl jonge scheuten lichtgroen en haarloos of dun behaard zijn.

Groei

De bloeiperiode vindt plaats in het midden tot laat in de lente gedurende ongeveer 1-2 weken; bloemen worden kruisbestoven door de wind. Vruchtbare vrouwelijke bloemen worden vervangen door eikels die twee jaar nodig hebben om zich te ontwikkelen; ze rijpen in de herfst van het tweede jaar. Rijpe eikels zijn ongeveer 8-12 mm lang en vergelijkbaar breed; elke eikel is globoïde of subgloboïde van vorm met een ondiepe dop die zich naar beneden uitstrekt tot ongeveer een vierde van de lengte van de eikel. De kleine schubben van de hoed overlappen elkaar en sluiten aan. Het lichaam van een volwassen eikel is middelbruin tot bijna zwart, vaak met smalle verticale lijnen langs de zijkanten; de top van het lichaam onder de hoed is geelbruin. De hoed van een volwassen eikel is lichtbruin tot roodbruin en kaal of schaars canescent. Het houtachtige wortelstelsel heeft talrijke zijwortels die ondiep en spreidend zijn. De bladeren van Moeraseik worden geel, rood of bruin in de herfst; ze blijven soms zitten aan de takken van deze boom tijdens de winter.

Teelt

De voorkeur gaat uit naar volle zon, vochtige, goed gedraineerde omstandigheden en een ietwat zure grond die zand, klei of leem bevat. Overstroomde omstandigheden worden getolereerd tijdens de winter en de kiemrust in het vroege voorjaar, maar niet tijdens de periode van actieve groei. Gedeeltelijke zon wordt ook getolereerd, maar het kan afsterven van sommige takken veroorzaken. Omdat het een diepe penwortel mist, kan de Moeraseik gemakkelijker worden getransplanteerd dan de meeste eiken. Hij groeit ook sneller dan de meeste eiken. De levensduur van een gezonde boom is doorgaans 100-150 jaar. De Moeraseik is kwetsbaar voor eikenziekte, die fataal kan zijn. Wat het bereik en omgeving betreft komt hij af en toe tot plaatselijk veel voor in het zuiden. Zijn omgeving waarin hij goed gedijt bestaat onder andere voornamelijk uit uiterwaardenbossen, maar ook vlakke bossen in hooggelegen gebieden, slecht gedraineerde gebieden met zandige bossen, grindzure sijpelingen in beboste gebieden en de hoger gelegen moerassen. Deze habitats hebben vaak een kleilaag die de afwatering remt; de Moeraseik komt ook voor in habitats met vochtige zandgrond. Vanwege de relatief dunne schors is de tolerantie voor bosbranden niet optimaal