Amerikaanse Judasboom

De Cercis canadensis, ook wel de Amerikaanse Judasboom genoemd. De boom heeft een platte bolvormige kroon. Het blad is hartvormig en heldergroen. Voordat het blad ontstaat verschijnen er lichtroze bloemen. De boom groeit het beste op beschutte, zonnige en voedselrijke plaatsen het is een winterhard soort. Geschikt voor zand- en veengrond. Heeft u een wat minder ruime tuin dan is de cercis canadensis een goede keuze. De Amerikaanse judasboom, zoals deze prachtige sierboom in de volksmond heet, heeft zijn naam te danken aan  Judas. Overigens bestaat er ook een andere verklaring voor de naam: de Amerikaanse Judasboom die oorspronkelijk uit het oosten van China en uit Japan komt, groeit veelvuldig in het wild in de gebieden rond de oostelijke Middellandse Zee, met name in de landstreek Judea. Hoe het ook zij, bij het planten van deze diepwortelende boom dient u rekening te houden met zijn voorliefde voor een zonnige plek, liefst uit de wind. Zand- of veengrond is daarbij de ideale voedingsbodem. Door zijn lang penwortel is de Amerikaanse Judasboom niet eenvoudig te verhuizen. Twijfelt u over de juiste plek in uw tuin laat u dan vooraf door Boomkwekerij Van IJmeren adviseren.

De Amerikaanse Judasboom: een sieraad voor de tuin

De cercis canadensis kan uitgroeien tot een middelhoge boom van ongeveer 5 tot 7 meter. Hoewel niet wintergroen, is de boom het hele jaar door een lust voor het oog. Het begint eind april tot ver in de maand mei met de wonderschone bloesem. De van licht- naar donkerroze kleurende bloemetjes groeien in bundeltjes op de takken, maar ook op oudere twijgen. Zelfs op de stam groeien bloemen wat de boom een bijzonder aanzien geeft. De bloemen groeien op het ‘naakte hout’. Pas na de bloei komen er bladeren aan de boom die in de herfst oranjerood verkleuren. De boom is niet alleen mooi om te zien, de verse bloemetjes kan je ook nog eens eten, ze smaken lekker in een salade. Zelfs de peulen van de vruchten zijn eetbaar.

Ook mooi in de winter

Zelfs nadat de Judasboom in het najaar zijn kleurige blad heeft verloren blijft het een plaatje om naar te kijken. De vruchten van de boom, de karakteristieke groenroze peulen die zo’n 10 centimeter lang zijn, verkleuren in de late herfst naar roodbruin. Ze blijven de hele winter hangen. Ze geven de boom ook in deze rustperiode een decoratief aanzien. Denk er wel aan om de peulen op tijd te verwijderen zodat zij de volle bloei in het voorjaar niet onnodig belemmeren. De boom is mits geplant op een zonnige, beschutte en voedselrijke plaats winterhard. Hij doorstaat temperaturen tot min vijftien graden.