Zweedse lijsterbes

Lijsterbes / Sorbus aucuparia 'Edulis' De eetbare lijsterbes - Sorbus aucuparia 'Edulis' De Sorbus aucuparia 'Edulis' heeft een ovale kroon met geveerd donkergroen blad. Aan deze boom komen eetbare vruchten, de vruchten hebben een zoetzure smaak en ze verschijnen in augustes en september. Geschikt voor zand- en veengrond.Uiterlijk lijkt de eetbare lijsterbes, Sorbus aucuparia 'Edulis', veel op de gewone lijsterbes. De vruchten van deze boom zijn groter, ruim 1 cm en rond, de smaak is aangenaam zoetzuur. De bessen zijn rijk aan vitamine C. De takken zijn dikker en de bladeren zijn van een dieper groen. De kroon van de 'Edulis' heeft een regelmatige ovale vorm en is half open. In 1810 werd in Moravië een mutant van de lijsterbes ontdekt met weinig tot geen bitterstoffen. Deze bomen werden vermeerderd en verspreid. Veredeling van de Sorbus aucuparia met deze eetbare variatie heeft tot de huidige variant gevoerd. De wilde lijsterbes is inheems in heel Europa, behalve aan de zuidkust van Spanje en Portugal. Kenmerken van de Sorbus aucuparia 'Edulus'De Sorbus aucuparia 'Edulis' groeit overal. Deze boom stelt weinig eisen aan de grond. Hij neemt genoegen met zandgrond, veengrond, voedselarme en zure grond. Een droge standplaats vormt geen probleem. De 'Edulis' bereikt een hoogte tussen 8 en 12 meter, met een kroon van 4 tot 5 meter breedte. Een makkelijke boom die zowel een plek in de volle zon als ook in de halfschaduw verdraagt. De bloei valt in de maanden mei tot juni. Daarna ontstaan de vrij grote oranje bessen, die midden september de beste smaak hebben. Schors en takken hebben een grijze kleur met een gladde structuur. Het oneven gevederde blad, met vijf tot tien bladparen, verkleurd in de herfst geel tot oranjerood. De 'Edulis' is goed bestand tegen vorst en harde wind. Een lijsterbes is een drachtboom voor bijen, een waardboom voor vlinders en een voedselboom voor vogels. Een waardevolle wilde fruitboom, een decoratieve boom die bijna overal tot zijn recht komt. De eetbare lijsterbes, een makkelijke boomDe Sorbus aucuparia 'Edulis' is een attractieve boom die men vaak in parken en op pleinen tegenkomt. Steeds vaker wordt hij als omzoming van brede lanen en straten toegepast. Regelmatig wordt hij als beplanting van daktuinen gebruikt. Zelfs in een ruime boombak groeit de 'Edulis' uit tot een stevige boom. Met zijn witte bloemen, de diep oranje bessen en de mooie bladkleuren in de herfst is deze boom een aanwinst in elke tuin. Wil u deze eetbare lijsterbes in de fruittuin aanplanten dan is een afstand van minimaal vijf meter tot andere bomen aan te raden. Het beste is het in dit geval de boomspiegel vrij van andere planten en onkruid te houden. U zult verrast zijn van de hoeveelheid fruit die u van deze boom kunt oogsten.

De Winterlinde, ook Tilia cordata of kleinbladige linde genoemd, is een fraaie boom met een afgeronde kegelvormige en halfopen kruin. Deze soort komt van nature in heel Europa voor en heeft een lange levensduur (tot 150 jaar). Het eerste deel van zijn leven groeit deze linde vrij langzaam, maar eens ‘volwassen’ groeien de gecultiveerde exemplaren door tot 20 meter hoog en 15 meter breed. De jonge twijgen van deze loofboom hebben een kenmerkende groene tot roodbruine kleur. De donkergroene bladeren van de Tilia cordata zijn relatief klein (3 tot 6 cm), fijngezaagd, hardvormig met een scherpe top. Langs de onderkant hebben ze een blauwgroene kleur. Eens het herfst wordt, krijgen deze bladeren een mooie, botergele kleur. De winterlinde heeft een hoofdzakelijk verticaal gegroefde, donkerbruin/grijze stam met een dunne schors. Het hout van de Tilia cordata is wit tot geelachtig van kleur. Het is zacht hout, dat snel verrot, maar wel zeer geschikt is voor houtsnijwerk en beeldhouwers. De bloei De winterlinde heeft een sierwaarde omwille van zijn mooie bloei. In de vroege zomer (juni of juli) krijgt deze linde zijn bloemen. Rond de gele, opstaande bloementuilen staat een lichtgroen schutblad. De tweeslachtige bloemen zelf, het zijn er ongeveer vier tot veertien, hebben een sterke, zoete geur, waardoor ze een grote aantrekkingskracht hebben en een nectarbron zijn voor bijen en vlinders. Wanneer de bloemen van de winterlinde verwelken, groeien er op die plaats kleine, ronde vruchtjes met een vleugeltje. Een weetje: de gedroogde lindebloesem is een gekend huismiddeltje tegen neusverkoudheid. De meest geschikte plek voor een winterlinde of Tilia cordata De winterlinde is een aangename boom om als sier- of schaduwboom aangeplant te worden in parken, bossen en tuinen en blijft daarom een van de favoriete bomen in de moderne tuinarchitectuur. Ook in stedelijke omgevingen, als straatbeplanting of langs snelwegen bijvoorbeeld, kan deze diepwortelende loofboom aangepland worden, omdat hij luchtverontreinigingstolerant is en vrij weinig last van luis heeft. Ook is deze boom goed bestand tegen wind, waardoor hij aan de kust kan groeien, en kan hij tegen verharding. De Tilia cordata kan ook tegen een droogteperiode omdat de wortels breed uitgroeien en ook diep gaan. De winterlinde voelt zich bijzonder goed op een zonnig plekje, en aardt ook in de halfschaduw. Hij is geschikt voor alle bodemtypes, ook op arme bodems. Verzuurde bodems zijn echter geen goede optie. Wenst u deze boom te snoeien, dan doet u dat best in het midden van de zomer tot de late zomer om het risico op bloeden te minimaliseren.