Gewone Beuk

De Carpinus betulus, ook wel de Gewone haagbeuk genoemd is een langzaam groeiende boom die veel op de Fagus sylvatica lijkt. Het blad is frisgroen in het voorjaar. In de herfst kleurt het blad goudgeel tot bruin en verliest zijn blad laat in de winter. Ze worden ook als haag gebruikt. Geschikt voor klei- en zandgrond. Het hele jaar beschutting met een gewone haagbeukHoewel de naam anders doet vermoeden is de gewone haagbeuk, Carpinus Betulus, geen familie van de beuk maar van de berk. Dit is onder andere te zien aan de vorm van de bladeren en de bloemen. De haagbeuk wordt veel gebruikt als tuinhaag. In de winter blijven de verdorde bladeren van de haagbeuk vaak hangen, waardoor deze het hele jaar door beschutting biedt. Kenmerken en verzorging van de gewone haagbeukDe gewone haagbeuk is een middelgrote boom met gezaagde bladeren. Het is een langzaam groeiende en dicht vertakkende boom. Een volwassen boom kan wel tussen de vijftien en twintig meter hoog worden. In het voorjaar zijn de blaadjes frisgroen en in de herfst verkleuren de blaadjes naar goudgeel. Als uw haagbeuk jaarlijks gesnoeid wordt, blijven de blaadjes meestal tot ver in de winter aan de takken hangen. De bloemen zijn in de vorm van katjes. De vrouwelijke katjes hangen aan het uiteinde van de twijgen, de mannelijke bevinden zich meer naar binnen geplaatst. De gewone haagbeuk vereist weinig specialistische verzorging. De Carpinus Betulus gedijt op ongeveer elke grondsoort goed en groeit ook goed op een natte bodem. Verder is de haagbeuk al snel tevreden met een goede basisbemesting en jaarlijkse snoeibeurt. Dit maakt de haagbeuk erg geschikt voor in de tuin van zowel de beginnende als de gevorderde tuinier. Ook past de boom goed in een onderhoudsvriendelijke tuin. De gewone haagbeuk groeit zowel in de zon, halfschaduw als schaduw goed. De haagbeuk is eenvoudig te snoeien en kan daardoor gemakkelijk in een mooie, nette haagvorm gesnoeid worden. Jaarlijks snoeien is in principe voldoende, maar hoe vaker de haagbeuk gesnoeid wordt, hoe dichter hij vertakt.

De Quercus rubra, ook we de Amerikaanse eik genoemd, heeft een breed ovale kroon. In de herfst kleurt hij oranjerood. Het is een geschikte laanboom, die niet veel eisen stelt. De kenmerken van de Amerikaanse eikDe bladeren zijn glad en glanzend. De boom is bladverliezend en de bladeren zijn elliptisch, tien tot 25 centimeter lang en acht tot 15 centimeter breed. De kleuren variëren van licht tot donkergroen in de zomer, tot oranje-rood in de herfst. Mannelijke en vrouwelijke bloemen groeien aan dezelfde boom en de eikels rijpen eerst voordat ze na twee jaar vallen. De schors van een volwassen broom is donker rood tot grijsbruin, met brede, afgeronde richels. De jonge twijgen die uitschieten op de oude takken zijn lichtgrijs en rijk aan looizuur. Een Amerikaanse eik kan tot 500 jaar oud worden, maar meestal beperkt het zich tot ongeveer 300 jaar. Ecologische kenmerken en belang voor het ecosysteemDe rode eik groeit in rijke en goed gedraineerde grond. Het hout is zeer poreus en bestand tegen verrotting. De boom produceert eikels die zeer gegeerd zijn door veel soorten wilde dieren. De rode eik is een producent van zuivere lucht. De boom gebruikt fotosynthese om energie voor zichzelf te produceren. Hij zet kooldioxide om in zuurstof. De enorme kruin biedt aan veel vogelsoorten nestmogelijkheden. Relatie met de mensRood eikenhout is een van de belangrijkste houtsoorten voor timmerwerk, maar de bomen worden vaak aangeplant voor landschapsarchitectuur. Het is een stoere boom, maar toch is hij vatbaar voor ziekten die zijn dood kunnen inleiden. De verwelkingsziekte wordt veroorzaakt door een schimmel en heeft in sommige wouden al voor duizenden dode Amerikaanse eiken gezorgd. Deze ziekte kan van boom tot boom overgedragen worden door insecten of via hun wortelstelsels. Een tweede ziekte is eigenlijk een combinatie van verschillende factoren. Ze wordt veroorzaakt door een combinatie van droogte, schimmels of late vorst in het voorjaar. Het kan tot vijf jaar duren voordat u ziet dat een boom aangetast is. De grootste plaag voor een Amerikaanse eik is een kever, de eikelboorder (Curculio glandium), maar deze doodt de boom niet. Het zijn de larven van de kever die de boom eerst beschadigen door zich in spleten in de schors te graven. Deze insecten zorgen er wel voor dat het hout ongeschikt wordt voor schrijnwerk.