Wij kopen uw bomen op!

De Phellodendron amurense wordt ook wel de Amur kurkboom genoemd. Het is een snelgroeiende boom. De schors is diepgegroefd en de kroon wordt breed met groen blad dat bij wrijving een aroma verspreidt en groengele pluimen. De boom krijgt in de herfst geel blad en verliest zijn blad al vroeg in de herfst. De Amur Kurkboom De Amur Kurkboom, ook bekend onder de botanische naam Phellodendron Amurense is een snelgroeiende boom die een lengte kan bereiken van wel 14 meter. Van oorsprong is de boom afkomstig uit Mantsjoerije en Mongolië en in het bijzonder bij het stroomgebied van de Amur. De boom heeft een dikke schors met een kurkachtig en diep gegroefd uiterlijk. Dit verklaard direct de Nederlandse benaming, hoewel de schors geen echt kurk bevat. De glimmend groene bladeren zijn een oneven aantal ovale deelblaadjes met een lengte tussen de 7 en 11 centimeter. Deze bladeren geven een aromatische geur af als je ze wrijft met de vingertoppen. Tijdens de bloeiperiode in mei en juni krijgt de boom groengele pluimen, gevolgd door een trosje vlezige, rood-zwarte bessen. De bessen blijven tijdens de winter aan de boom hangen, terwijl de bladeren in de herfst geel verkleuren. Al vroeg in de herfst verliest de boom zijn blad. Toepassingen voor de Amur Kurkboom De boom heeft een exotische uitstraling en is alleen hierdoor al een opvallende verschijning. Volgroeid heeft het door zijn brede, open kroon met zware, wijde gesteltakken en zijn korte dikke stam een forse omvang. Dit maakt de Amur Kurkboom vooral geschikt voor grote tuinen, parken en brede groenstroken. Ook diersoorten houden van de boom. Voor bijen is het een goede drachtboom, terwijl vogels zich tegoed doen aan de niet giftige bessen. Het hout van deze boom is hard, waardoor het vooral populair is bij het vervaardigen van meubels. De binnenkant van de bast bevat een gele kleur die kan worden gebruikt als basis voor een gele kleurstof. In China is de bast in gebruik als medicament bij infecties, huidziekten en overmatig zweten.

De Quercus rubra, ook we de Amerikaanse eik genoemd, heeft een breed ovale kroon. In de herfst kleurt hij oranjerood. Het is een geschikte laanboom, die niet veel eisen stelt. De kenmerken van de Amerikaanse eik De bladeren zijn glad en glanzend. De boom is bladverliezend en de bladeren zijn elliptisch, tien tot 25 centimeter lang en acht tot 15 centimeter breed. De kleuren variëren van licht tot donkergroen in de zomer, tot oranje-rood in de herfst. Mannelijke en vrouwelijke bloemen groeien aan dezelfde boom en de eikels rijpen eerst voordat ze na twee jaar vallen. De schors van een volwassen broom is donker rood tot grijsbruin, met brede, afgeronde richels. De jonge twijgen die uitschieten op de oude takken zijn lichtgrijs en rijk aan looizuur. Een Amerikaanse eik kan tot 500 jaar oud worden, maar meestal beperkt het zich tot ongeveer 300 jaar. Ecologische kenmerken en belang voor het ecosysteem De rode eik groeit in rijke en goed gedraineerde grond. Het hout is zeer poreus en bestand tegen verrotting. De boom produceert eikels die zeer gegeerd zijn door veel soorten wilde dieren. De rode eik is een producent van zuivere lucht. De boom gebruikt fotosynthese om energie voor zichzelf te produceren. Hij zet kooldioxide om in zuurstof. De enorme kruin biedt aan veel vogelsoorten nestmogelijkheden. Relatie met de mens Rood eikenhout is een van de belangrijkste houtsoorten voor timmerwerk, maar de bomen worden vaak aangeplant voor landschapsarchitectuur. Het is een stoere boom, maar toch is hij vatbaar voor ziekten die zijn dood kunnen inleiden. De verwelkingsziekte wordt veroorzaakt door een schimmel en heeft in sommige wouden al voor duizenden dode Amerikaanse eiken gezorgd. Deze ziekte kan van boom tot boom overgedragen worden door insecten of via hun wortelstelsels. Een tweede ziekte is eigenlijk een combinatie van verschillende factoren. Ze wordt veroorzaakt door een combinatie van droogte, schimmels of late vorst in het voorjaar. Het kan tot vijf jaar duren voordat u ziet dat een boom aangetast is. De grootste plaag voor een Amerikaanse eik is een kever, de eikelboorder (Curculio glandium), maar deze doodt de boom niet. Het zijn de larven van de kever die de boom eerst beschadigen door zich in spleten in de schors te graven. Deze insecten zorgen er wel voor dat het hout ongeschikt wordt voor schrijnwerk.